Język chorwacki należy do grupy języków południowosłowiańskich. Jego zasięg występowania obejmuje obszar znacznie większy, niż teren samej Chorwacji. Język ten dominuje w sąsiedniej Bośni i Hercegowinie. Ponadto sporą grupę użytkowników języka chorwackiego stanowią Chorwaci zamieszkujący: Serbię, Czarnogórę, Słowenię, Włochy, USA, Austrię oraz Słowację. Język chorwacki cieszy się wielką sympatią wielu obcokrajowców, co wpływa na jego popularność. Świadczą o niej także walory turystyczne kraju, położonego nad przepięknym Adriatykiem. Turyści, którzy odwiedzają ten kraj, widzą nadmorską krainę, pełną przepięknych plaż, wysp, a także gór i zielonych wzgórz. Wielu z nich, pragnie poznać język chorwacki z późniejszym zamiarem powrotu na tamtejsze obszary. Szczególnym sentymentem język ten darzą Polacy.
Dziś językiem chorwackim posługuje się około 7 mln użytkowników. Nie jest on językiem jednolitym. W obrębie języka chorwackiego wyróżnia się trzy dialekty: sztokawski, kajkawski i czakawski. Każdym z dialektów posługują się mieszkańcy określonych regionów Chorwacji. Jednak w oficjalnym języku chorwackim obowiązuje dialekt sztokawski.
Początki języka chorwackiego sięgają IX wieku, czasu chrystianizacji Europy. Wówczas stworzony przez Cyryla i Metodego do celów liturgicznych język starocerkiewnosłowiański w Chorwacji stawał się coraz bardziej powszechny. Utworzyła się tam wtedy chorwacka wersja języka starosłowiańskiego. Do XI wieku w Chorwacji posługiwano się trzema alfabetami: łacińskim, głagolicą oraz chorwacką cyrylicą. Dopiero w wieku XVI rozwinęła się właściwa forma języka. Wtedy też nastąpił rozkwit chorwackiej twórczości. Najważniejszym dziełem literackim tamtego okresu jest poemat: Judyta autorstwa Marko Marulića, nazwanego ojcem chorwackiej literatury.
Położenie geograficzne Chorwacji sprawiło, że kraj ten był ważnym szlakiem handlowym i morskim. Przez to zawsze podatny był na wpływy sąsiednich kultur. Stąd też w kulturze i sztuce chorwackiej widać wiele wpływów zarówno cywilizacji rzymskiej, jak i bizantyjskiej. Najbardziej widoczne są wpływy kultury włoskiej. Przede wszystkim ze względów historycznych, gdyż od średniowiecza aż do XVII wieku Chorwacja była pod panowaniem Republiki Weneckiej. Wpływy włoskie widać w literaturze, sztuce oraz w architekturze. Wiele miast i budowli było tworzonych na wzór włoski. Stąd nie dziwi fakt, iż w tym śródziemnomorskim kraju przeważa styl barokowy. Lecz mimo tych wpływów Chorwacja nie utraciła swojej słowiańskości. Jest to kraj pełen zamków, dawnych dworów i ruin. Znajdują się tam wspaniałe miejsca, które są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO: Park Narodowy Jezior Plitwickich, Pałac Dioklecjana w Splicie, bogate w dziedzictwo kulturowe miasto Trogir, Dubrownik – znany jako perła Adriatyku. Ponadto Bazylika Eufrazjusza w Poreču, Katedra św. Jakuba w Szybeniku oraz niezwykła wyspę Hwar.
Chorwacja to kraina wina i lawendy. Najbardziej znanym jest zaliczane do najlepszych na świecie wino dingač. Odwiedzając ten kraj, warto spróbować tamtejszej kuchni, bardzo zróżnicowanej w zależności od regionu. Każdy z nich posiada swoje wyjątkowe smaki. Klimat w Chorwacji jest niezwykły, a mieszkańcy słyną z wielkiej uprzejmości.